two hands

Wanneer heb jij voor het laatst om hulp gevraagd?

Hulp vragen is niet altijd makkelijk. De meeste moeders vinden het heel lastig om aan hun omgeving te vragen: ‘kun je me helpen?’ Of: ‘wil je iets voor me doen?’

Wanneer was de laatste keer dat jij iemand anders om hulp hebt gevraagd? Kun je je dat nog herinneren?

Maar niet alleen hulp vragen vinden we lastig. Hulp accepteren is ook een ding. Als iemand aanbied om iets voor jou te doen, dan kunnen we ons bezwaard voelen. We willen de ander niet tot last zijn. Hoe vaak heb jij de afgelopen tijd ‘ja” gezegd wanneer iemand had aangeboden om jou te helpen?

Het is goed om te beseffen dat je die ander helemaal niet tot last bent!


Draai het eens om. Als jij aanbied om een ander te helpen, dan voelt dat ook niet als last toch? Je doet het graag. Zo is het andersom ook. Je krijgt er een goed gevoel van om iets te doen voor een ander.

Denk hier dus de volgende keer aan wanneer jij eigenlijk heel graag de hulp van een ander in zou willen schakelen. Ben je die ander echt tot last of levert het de ander een goed gevoel op om jou te helpen?

Als je niet om hulp vraagt, dan ontneem je de ander dat goede gevoel. Zodra je dit beseft, wordt hulp vragen veel makkelijker.

Maar niet alleen bij bekenden vinden we het lastig om hulp in te schakelen. Ook in de gezondheidszorg vinden we dit lastig.

Een voorbeeld: ga je altijd meteen naar de huisarts als je ergens last van hebt of wacht je nog even een paar dagen af, omdat het misschien niet erg genoeg is wat je hebt? Dat je je schaamt wat de dokter van je zal vinden als je er met iets heel simpels naartoe gaat? Of dat je bang bent dat hij zal vinden dat jij je aanstelt?

Een goede dokter maakt het helemaal niet uit als je het zekere voor het onzekere neemt. Je kunt beter 200 x voor iets simpels bellen, dan 1 x te lang wachten met alle gevolgen van dien.

Bij psychologische hulp is dat net zo. Ik spreek zoveel moeders die maanden of zelfs jaren hebben gewacht met het inschakelen van hulp. Het is meestal een enorme drempel die ze over moeten. Ik krijg zo vaak te horen: is mijn verhaal eigenlijk wel heftig genoeg?

Ja natuurlijk! Jij hebt er last van, of het nou iets kleins is wat jij hebt meegemaakt of iets heel groots. Als jij eronder lijd, dan is het goed om hier iets mee te doen.

Sommige moeders geven ook aan: ja, maar ik wil geen plekje bezet houden voor mensen die het zwaarder hebben dan ik. Wat nou als je alleen hulp mag zoeken bij de huisarts als je zeker weet dat jij veel meer pijn hebt dan anderen?

Dan zou er toch veel meer lijden zijn in de wereld?

Ja, er zullen mensen zijn die iets heftigers hebben meegemaakt dan wat jij hebt meegemaakt. En ja, er zullen ook mensen zijn die iets veel minder heftigs hebben meegemaakt. Mogen zij geen hulp zoeken?

Doe jezelf niet tekort en zet die stap om hulp te zoeken als je dat nodig vindt. Blijf niet langer rondlopen met de gevolgen van wat jij hebt meegemaakt.

Trek aan de bel. Je hoeft dit niet alleen te doen.

Denk je nu: oke, ik zet nu toch echt die eerste stap en ga ermee aan de slag.
Plan dan hier een gratis telefonisch gesprek van 30 min in, dan kijk ik met je mee waar je tegenaan loopt en wat er mogelijk is om dit op te lossen.

Zodat jij alle stress en negatieve emoties achter je kunt laten en de moeder kunt zijn die je zo graag wilt zijn! Want dat verdienen jij en je kind.

Deel dit bericht