Je bent een paar weken geleden bevallen. Je bent moe, hebt pijn en je hebt al 2 dagen geen tijd gehad om te douchen. Straks komt er weer iemand langs. Je vindt het leuk, maar ergens zie je er toch een beetje tegenop. Blij en enthousiast doen, terwijl je je vanbinnen heel erg moe voelt. Het liefste zou je gewoon even slapen. Of iets voor jezelf doen, ook al is het maar 10 minuten. Of gewoon even je haren wassen, dat zou ook al heel erg fijn zijn.

Ik sprak haar vorige week. Deze moeder die net was bevallen en het even allemaal niet meer zag zitten. Toen ik haar vroeg: ervaar je steun in je omgeving? barstte ze in huilen uit. Want ze durfde niet te vertellen aan anderen hoe ze zich echt voelde, omdat ze bang was voor de reacties. Ze was bang dat ze een slechte moeder was. Bang dat ze het zorgen voor haar kind niet aankon. Bang dat ze niet begreep wat haar kind nodig had. Het werd haar teveel. Praktische steun had ze wel. Een vriendin die in de buurt woonde, bracht met liefde boodschappen langs. Haar man nam bijna het volledige huishouden uit handen. Dat was heel fijn, maar toch miste ze iets. Emotionele steun. Want niemand wist hoe ze zich daadwerkelijk voelde. Ze voelde zich alleen.

Ze had gelezen dat ze haar gevoel moest volgen, maar wist niet hoe, want soms heb je toch gewoon geen idee wat je gevoel zegt? Stel jezelf dan de vraag: wat is nu goed voor mij? Als iets goed is voor jou, dan is dat meestal ook goed voor je kindje. Want als jij een ontspannen, gelukkige moeder bent, dan merkt je kind dit en zal daar op een positieve manier op reageren. En jijzelf kunt ook meer aan. Je raakt niet in paniek als je kindje huilt, maar weet wat hij nodig heeft en kan op een fijne manier reageren op zijn behoeftes.

Het is normaal dat de wolk niet altijd roze is, maar soms zelfs grijs of zwart. Soms hangen er donderwolken. Dat is normaal. Het hoort erbij. Er komt zoveel op je af, je hebt een heel ander leven dan voordat je kinderen had. Je mag daar best even om huilen. Graag zelfs! Want dan ben je het kwijt. Je emoties opkroppen is nooit goed. Je emoties willen namelijk gevoeld worden. Zie je emoties als een strandbal. Het is een hele inspanning om een strandbal onder water te drukken en al snel wil de bal met flinke vaart boven water. Zo is het ook met emoties. Emoties onderdrukken kost heel veel energie en heeft geen zin. Ze willen gevoeld worden. Als je ze te lang onderdrukt, dan vliegen ze er in volle vaart uit. Bam. Woede uitbarsting.

Laat je emoties de vrije loop, vraag steun aan anderen. Je hoeft het niet alleen te doen.

Hoe is dat voor jou? Vind jij het lastig om aan te geven aan anderen hoe jij je echt voelt? Vraag jij makkelijk om hulp?